Ilija Zavišić

Fudbalsku karijeru započeo je u negotinskom srpskoligašu Hajduk Veljku, a u Partizan je došao 1971. godine. Nakon svega nekoliko nastupa za prvi tim, poslat je na kaljenje u Bor, za koji će igrati sezonu i po, a u Partizan se vraća 1973. godine i narednih sezona je standardan na poziciji desnog krila. Dao je veliki doprinos u osvajanju titula 1976. i 1978. godine, a posebno se pamte njegovi majstorski golovi protiv Crvene zvezde u šampionskoj sezoni 1977/78 i sezoni pre toga, oba na stadionu najvećeg rivala. Jedan mali kuriozitet - u sezoni 1974/75, što u prvenstvu, što u domaćem i Kupu UEFA, Ilija Zavišić je odigrao ukupno 41 utakmicu (sve koje je Partizan odigrao te sezone) i tako ušao u istoriju kao prvi fudbaler Partizana se preko 40 nastupa u jednoj sezoni.

Zavišić je iz Partizana otišao 1980. godine, u Ajntraht iz Braunšvajga, za koji će vrlo uspešno igrati naredne 4 sezone, da bi se od fudbala oprostio u sezoni 1984/85, u tada drugoligašu, Radu. U periodu od 1976. do 1978. godine nastupio je 9 puta za reprezentaciju Jugoslavije. Po završetku igračke karijere, započeo je i trenersku, radeći uglavnom sa mlađim kategorijama Partizana. Između ostalih, trenirao je i verovatno najtalentovaniju grupu mladih igrača još od vremena Matekalovih "beba", godište 1996. (Andrija Živković, Danilo Pantić, Nemanja Radonjić, Saša Lukić, Miroslav Bogosavac, Miladin Stevanović). Iz raznoraznih razloga, gotovo nijedan od ovih talentovanih momaka nije dostigao svoj puni potencijal, ali, to je već druga priča, i krivica za to svakako nije na Iliji Zavišiću.

Ilija Zavišić je rođen 10. januara 1952. godine, u Donjem Milanovcu, a sa Partizanom je osvojio dve titule prvaka - 1976. i 1978. godine. Sin Bojan takođe je jedno vreme igrao za Partizan.