Bruno Belin

Bruno Belin, jedan od najboljih jugoslovenskih bekova svog vremena, u Partizan je došao 1951. godine, nakon služenja vojnog roka. U klubu je ostao 12 sezona, sve do 1962. godine. Osim u poslednjih nekoliko sezona, kada je kao veteran prepustio mesto u startnoj postavi mlađima, skoro sve vreme bio je standardan i nezamenjiv član prve postave. Osvojio je tri kupa sa Partizanom, 1952, 1954. i 1957. godine, a učestvovao je i u osvajanju titula 1961. i 1962. godine. Od aktivnog igranja oprostio se u pobedi protiv Sarajeva,u poslednjoj utakmici sezone 1961/62, kada ga je, u 40. minutu meča, zamenio Velimir Sombolac. Belin je u periodu od 1952. do 1959. nasupio 25 puta za reprezentaciju Jugoslavije.

Nakon završetka igračke, u omladinskoj školi Partizana, započeo je trenersku karijeru. Nažalost, ta karijera trajala je vrlo kratko, jer je Bruno Belin nastradao u saobraćajnoj nesreći na putu Beograd-Zagreb, zajedno sa bivšim klupskim drugom Čedomirom Lazarevićem, te fudbalerom beogradskog Radničkog Vladimirom Josipovićem i plivačem Borisom Škanatom. U spomen na dvojicu poginulih fudbalera, kao i 8 godina kasnije nastradalog Branka Nadovezu, Partizan je svoju omladinsku školu nazvao “Belin – Lazarević – Nadoveza”.

Rođen je 16. januara 1929. godine u Zagrebu, nastradao 20. oktobra 1962 i sahranjen u Beogradu. Osvojio je kao igrač tri kupa, 1952, 1954. i 1957, kao i titule 1961. i 1962. godine. Od strane navijača Partizana, izabran u idealan tim svih vremena.